"ทางเดียวที่ได้เป็นศิลปินก็คือทำงาน"
อยากให้หลายๆคนได้ลองอ่านบทความนี้กันดูนะคะ (:
ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา เราเชื่อว่าหลายๆคนหรือเกือบทุกคน เจอปัญหาจากเหตุการณ์ที่พวกเราต่างก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องรับมือกับมันยังไง
ไม่กี่วันก่อนเราตื่นมาแปรงฟัน มองเห็นตัวเองในกระจกแล้วรู้สึก 'ไม่ภูมิใจ' ระหว่างนั้นเราก็คิดไปด้วยว่าความรู้สึกนี้มาจากไหนนะ เพราะตลอดที่ผ่านมาเราจะรู้สึกภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองได้ลงมือทำในแต่ละวันเสมอ ไม่ว่าจะทำได้ดีหรือมีข้อผิดพลาดบ้างก็ตาม
เราพยายามคิดหาคำตอบตลอดช่วงเวลา 5 นาทีของการแปรงฟัน สุดท้ายเราได้คำตอบว่า ปัญหาของเราตอนนี้คือการปรับตัวจาก'ความเคยชิน'
'ความเคยชิน'ในเคสของเราคือ ตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมาเป็นช่วงที่โอกาสดีๆต่างๆพุ่งเข้าหาเราก่อนเสมอ เราทำหน้าที่อ้าแขนรับมันและตั้งใจทำอย่างดีที่สุด
แต่ในวันนี้ที่โอกาสเข้ามาน้อยลงกว่าที่เคย เราเผลอหยุดรอมากกว่าที่ออกไปเดินหามัน ทางออกของปัญหาเท่าที่เราคิดได้ ณ ตอนนั้นคือ'การรู้ตัว และ ลงมือทำ'
หลังจากล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ เราเดินไปเปิดไฟโต๊ะทำงานและลงมือสเก็ตช์งานทันที ค่อยๆวางแผนงานใหม่ให้กับตัวเองเหมือนตอนเริ่มต้นทำงานครั้งแรกเมื่อ 8 ปีที่แล้วด้วยความรู้สึกที่ใกล้เคียงกัน
สิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อคือ ก้อนเมฆสีเทาในใจมันหายไป มันทำให้เรารู้เลยว่าคุณค่าที่เราให้ต่อตัวเองไม่ใช่แค่ผลสำเร็จแต่คือการลงมือทำ แค่นั้นเลยจริงๆ
อยากเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆทุกคนที่กำลังรู้สึกท้อแท้ หมดกำลังใจ รู้สึกหมดความภูมิใจ หรือมองไม่เห็นคุณค่าในตัวเองไม่ว่าจะในด้านไหนหรือเหตุผลอะไรก็ตาม..
บอกตัวเองเสมอนะว่า..วันนี้เราอ่อนแออยู่ไม่เป็นไร พรุ่งนี้เราจะเข้มแข็งขึ้น เราจะเก่งขึ้น เราไม่ต้องเก่งหรือดีที่สุดหรอก แค่ดีกว่าเมื่อวานไปเรื่อยๆก็พอ ค่อยเป็นค่อยไปแบบไม่ใจร้ายกับตัวเองและรู้ตัวอยู่เสมอก็พอ (:
Search